دانشمندان ژاپنی با استفاده از نور فرا بنفش موفق شدند در مورد محل ملاقات سیاهچاله ها به کشفیاتی دست یابند.

سیاهچاله ها در باره گذشته خود نهانکار و مرموز هستند. اما اکنون یک راه ساده وجود دارد که می توان تشخیص داد آیا یک سیاهچاله غول آسا زمانی دو سیاهچاله بوده که با ادغام شدن تبدیل به یک هیولای بسیار بزرگ شده یا خیر. شبیه سازی های رایانه ای پیشنهاد می کنند زمانیکه دو سیاهچاله با سوی یکدیگر می پیچند تا با هم برخورد کنند ، بخش عمده گاز و غباری که در صفحه تجمعی (accretion disc) اطراف هر دو سیاهچاله وجود دارد توسط گرانش سیاهچاله دیگر از هم پاشیده می شود. قسمتی از این مواد با هم ترکیب شده و یک صفحه سوم را ایجاد می کنند که هر دو را احاطه می کند.

بر اساس مدلی که توسط کیمیتاکا هایساکی و همکاران وی از دانشگاه کیوتو تهیه شد ، این صفحه سوم می باید بصورت دوره ای مواد را به صفحات اولیه (که از ماده خالی شده اند و تا مدتی بعد از ادغام هنوز وجود دارند) برگرداند. مدل این دانشمندان که جزئیات آن در The Astrophysical Journal  بچاپ رسیده نشان می دهد که این تبادل و اختلاط گاز و غبار باعث افزایش ناگهانی گسیل های نور فرابنفش از این سامانه می شود. این افزایش با تلسکوپهای فضائی فعلی قابل ردیابی است.

در مقابل ، ردیابی امواج گرانشی که تنها سیگنال آشکار ساز ادغام دو سیاهچاله هستند بسیار سخت است و هنوز نیاز به رصد و کاوش دارند.